Een week na onze dag inleven keerden Charlotte, Ilse en ik voor de tweede en laatste keer terug naar het Koninklijk Atheneum GO! te Sint-Niklaas. Dit is niet enkel voor ons een speciale dag maar ook voor de leerlingen, het is de laatste lesdag van het eerste semester want de examens starten morgen. Dit is te voelen in de klas, er heerst een andere sfeer dan vorige week. Cynthia maakt van deze laatste lessen gebruik om de leerlingen zelfstandig oefeningen te laten afwerken. Ook loopt ze rond om de laatste vragen nog te beantwoorden.
Gelukkig hadden Charlotte, Ilse en ik de week voordien al een paar observatieopdrachten kunnen maken waarbij de les zelf van groot belang is. Zo denk ik aan de opdracht van didactiek over de lesdoelen en werkvormen en de observatieopdracht van communicatie.
Deze voormiddag hadden we nog voldoende tijd om de opdracht van LEV en OMA verder af te werken.
De dinsdagvoormiddag heeft Cynthia altijd een vast uurtje studie. Tegengesteld tot vorige week was er geen enkele leerkracht aanwezig en waren er dus ook geen leerlingen in de studie aanwezig. Dit was voor ons een kans om Cynthia met nog een aantal vragen te bestoken en te luisteren hoe zij het leraar zijn ervaart.
.jpg)
In het algemeen ervaarde ik dit observatieluikje als positief. Het viel me op dat de leerkracht echt haar best doet om afwisseling in de lessen te steken en de leerlingen te blijven motiveren. Zo zagen we in 6 Wetenschappen de resultaten van filmpjes die de leerlingen moesten maken. De opdracht was om de wetten van Newton in het dagelijks leven te illustreren. Dit geeft de leerlingen voeling met fysica in de praktijk. Verder vond ik dat Cynthia een heel goed klasmanagement heeft, ze slaagt er in iedereen te betrekken en de klas onder controle te houden. Zoals bovenstaande figuren aangeven heb je bij het observeren oog voor het geheel maar neem je ook de tijd om eens in te zoomen en om de details te bekijken en bijgevolg ook de waarom van de aanpak. Zo vertelde Cynthia ons ook dat niet alle werkvormen in alle klassen werken. Elke klas is bijzonder en verdient dan ook een andere aanpak.
Leraar zijn mag dus geen evidentie worden, het mag geen gewoonte worden. Je moet de leerlingen als individuen blijven zien, net als de verschillende klassen.
Zoals elke maandagmiddag en dinsdagmiddag was Cynthia op onze eerste dag van de inleefstage beschikbaar voor bijles. Haar klas is deze middagen open en iedereen kan met vragen bij haar terecht. Verder is er voor de leerlingen ook de mogelijkheid om op dat moment een toets in te halen.
Toen wij op bezoek waren was er een leerling die van deze mogelijkheid tot een inhaaltoets, gebruik maakte. Ook waren er verschillende leerlingen die vlak voor de examens van de gelegenheid gebruik maakten om enkele vragen te komen stellen. Het was geen klassieke bijles zoals ik verwacht had. Ik verwachtte effectief een bijles in de letterlijke betekenis van het woord, een extra les om bepaalde delen van de leerstof te verduidelijken. Het was echter zo dat de leerlingen alleen bij de leerkracht kwamen en dat de leerkracht de dingen persoonlijk verduidelijkte, niet in klasvorm. Dit maakt voor me duidelijk dat deze leerkracht echt betrokken is met haar leerlingen, ik denk dat de leerlingen echt geluk hebben met Cynthia als leerkracht. Een persoonlijke aanpak in de mate dat dit mogelijk is, is ook iets wat ik zeker wil meenemen voor mezelf als leerkracht!
Leerlingen die om extra uitleg komen vragen is voor mij een teken van betrokkenheid van de leerkracht en de leerlingen. Uiteraard komt dit ook voort uit de wens om goede punten te halen maar toch denk ik dat dit ook een bewijs is dat de leerkracht erin slaagt om de leerlingen te blijven motiveren. Dit is een belangrijk aspect van het leraarschap; de leerlingen kunnen motiveren en inspireren! Op deze manier kunnen gesloten deuren opengaan. Naar mijn mening kan je hieraan een gepassioneerde leerkracht herkennen.
Tenslotte wil ik op deze blog naast de impressie van de bijles ook mijn eigen ervaring delen van mijn eerste vergadering als docente. De eerste vergadering waarop ik verwacht werd was de opleidingsraad afgelopen maandag . Ik was heel nieuwsgierig hoe een vergadering ging geleid worden met zo een groot aantal aanwezigen. Mijn verwondering was dan ook groot dat we een SWOT moesten opstellen. We deden dit nog maar juist voor onszelf in kader van de lerarenopleiding, dit was een pluspunt. Iedereen wist wat een SWOT was, gelukkig wist ik dat sinds kort ook. Deze maal ging de SWOT over de opleiding zelf. We werden in groepjes ingedeeld en moesten eerst voor onszelf nadenken over de Opportunities en Threats, nadien werd dit in het groepje besloten. Tenslotte werden de resultaten van de groepjes tot een geheel verwerkt. Door deze vorm van vergaderen heb ikzelf veel bijgeleerd, tot vorig jaar was ik studente in de opleiding en sinds dit jaar sta ik langs de andere kant. Nu voelde ik wat er leeft onder de docenten. Ik keerde dan ook veel indrukken en inzichten rijker naar huis.
